انتشارات تیسا

کتاب «ایستگاه‌های آموزش شهروندی؛ سنجش میزان اثربخشی ایستگاه‌های سیار آموزش شهروندی» به همت انتشارات تیسا منتشر شد. این کتاب شامل مقاله‌ای تحقیقی است که راهکارهای مناسبی برای ارتقا و بهبود فعالیت ایستگاه‌های سیار آموزش‌ شهروندی در سطح شهر تهران ارائه می‌دهد.
هدف اصلی آموزش شهروندی، ایجاد انگیزش در میان افراد برای پذیرش نقش شهروند و توجه به منافع جمعی است. در واقع آموزش شهروندی به افراد می‌آموزد چگونه شهروندانی مسئولیت‌پذیر، آگاه و فعال باشند. فقدان این آموزش‌ها، هزینه‌های زیادی را به اداره‌کنندگان و ساکنان شهرها تحمیل خواهد کرد.
کتاب «ایستگاه‌های آموزش شهروندی» حاصل یکی از پژوهش‌های مجموعه مطالعاتی «سنجش میزان اثربخشی فعالیت‌های شهرداری تهران» است که توسط دکتر مجید کاشانی نوشته شده است. دکتر علی‌اصغر محکی، مدیرکل مطالعات اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران نیز بر این کتاب مقدمه‌ای نگاشته است.
هدف این تحقیق، مطالعة میزان اثربخشی ایستگاه‌های سیار آموزش شهروندی (در تهران) به منظور شناخت میزان آگاهی‌بخشی این طرح به شهروندان در زمینه حقوق و تکالیف فردی و جمعی و مسئولیت‌های شهرداری است. همچنین این مطالعه، میزان موفقیت طرح ایستگاههای آموزش شهروندی در مورد ایجاد انگیزه و احساس تعلق اجتماعی و تقویت و رشد مشارکت محلی استفاده‌کنندگان از این آموزش‌ها را در مقایسه با دیگران بررسی کرده است.
مؤلف در بخش جداگانه‌ای به معرفی اجمالی ایستگاه‌های سیار آموزش شهروندی پرداخته و در بخش دیگری نیز مهم‌ترین شاخص‌های اثربخشی آموزش شهروندی را معرفی می‌کند.
مشارکت در محلات، مشارکت دینی و تربیتی، مشارکت با سازمان‌ها، مشارکت در حمل و نقل عمومی و مشارکت مدنی، مهم‌ترین شاخص‌های موضوعی اثربخشی ایستگاه‌های سیار از دیدگاه پژوهشگر هستند. وی همچنین شاخص‌های اثربخشی این ایستگاه‌ها را از نظر سطوح طبقه‌بندی می‌کند.
چنانکه در این تحقیق بیان شده است، در سال ۱۳۸۹ در ناحیه‌های مختلف تهران، حدود ۱۲۴ ایستگاه سیار آموزش شهروندی دایر بوده که به صورت روزانه و چرخشی در اماکن پرتردد شهر همچون میدان‌ها، بوستان‌ها و چهارراه‌ها برپا بوده‌اند. در این ایستگاه‌ها، آموزش‌های مختلفی از جمله حقوق شهروندی و مسائل مختلف شهری در قالب بروشورهای آموزشی، کتاب و کتابچه، همراه با برگزاری مسابقات و اهدای جوایز صورت گرفته است.
نتایج تحقیق نشان می‌دهد آموزش‌های ارائه‌شده در این ایستگاه‌ها، در محورهایی همچون مشارکت در محلات، مشارکت در حمل‌و نقل عمومی و مشارکت دینی و تربیتی، تأثیر چندانی نداشته و بیشترین کارکرد آنها، آشنایی شهروندان با سازمان‌ها و مراکز تابعه شهرداری بوده است.
بخش دیگری از نتایج این پژوهش نشان می‌دهد افراد مذهبی، مشارکت مدنی و دینی و تربیتی بیشتری داشته‌اند. همچنین به هر میزان که کیفیت فیزیکی و محتوایی محصولات آموزشی که در ایستگاه‌ها در بین شهروندان توزیع می‌شده پایین‌تر بوده به همان میزان نیز از مشارکت مدنی شهروندان کاسته شده است.
پژوهشگر در بخش‌های پایانی این کتاب، پس از بیان نقاط ضعف و قوت طرح ایستگاه‌های سیار آموزش شهروندی، پیشنهادهایی برای ارتقا و بهبود عملکرد آن ارائه می‌دهد. به اعتقاد محقق، موضوعات تکراری و کم‌ارزش باید از آموزش‌های این ایستگاه‌ها حذف شوند و موضوعات آموزش‌ها، با توجه به سطح تحصیلات و آگاهی افراد از مسائل شهری طبقه‌بندی شوند.
کتاب «ایستگاه‌های آموزش شهروندی، سنجش میزان اثربخشی ایستگاه‌های سیار آموزش شهروندی» توسط انتشارات تیسا در قطع پالتویی، در ۵۸ صفحه و با شمارگان ۶۰۰ نسخه منتشر شده است.