انتشارات تیسا

در «تحف العقول» از پیامبر اکرم روایت شده است «دانش را با نوشتن ماندگار کنید». هنگامی که درباره دلایلی می‌اندیشیم که ناکارآمدی برخی مدیران را موجب می‌شود، به موارد مشابه فراوانی برمی‌خوریم از جمله این موضوع مهم که آنان نگارش تجارب خود را تمرین نکرده و بدان عادت ندارند.
تجربه‌نگاری، مهارتی مهم و ارزشمند است که به یک مدیر کمک می‌کند درس‌های روزمره را ثبت و پیش‌روی خود قرار دهد. شاید اشتباه‌کردن آن قدر ناگوار نباشد که تکرار اشتباه. نگارش منظم و روزمرة تجربه‌ها، می‌تواند از تکرار اشتباهات جلوگیری کند. تجربه‌نگاری فایده مهم دیگری هم دارد؛ آنجا که تلاش فکری و کار تیمی به بار نشسته و نتیجة کار، مثبت ارزیابی می‌شود، در چنین شرایطی پنداشت بیشتر مدیران این است که این تجربه می‌تواند سرمشقی قابل پیروی برای دیگران باشد، پس چه بهتر آنکه به گونه‌ای قابل بهره‌برداری، اندوخته و بخشی از ثروت و آوردة سازمان شود.
بی‌جا نیست اگر مدیران یک سازمان، به تولید فزایندة اطلاعات ببالند، چراکه گام بلندی در راستای دانشْ‌پایه‌کردن سازمان برداشته‌اند، اما باید دانست که تولید فراوان اطلاعات سازمانی، هم‌طراز با دانشْ‌بنیان‌شدن سازمان نیست. برای رسیدن به یک سازمان «دانایی‌محور»، آنچه اهمیت دوچندان دارد، مدیریت دانش سازمان است. پس اگر سازمان‌هایی را می‌بینیم که در اطلاعات غرق شده‌اند اما از کمبود دانش رنج می‌برند، نباید شگفت‌زده شویم!
مدیران سازمان باید شرایط را به سویی ببرند که اطلاعات سازمان ـ چه بخش «صریح» و چه قسم «ضمنی» آن ـ بر پایه الگویی منظم و منطقی، هرروزه ثبت و دسته‌بندی شده، در میان اعضای سازمان به اشتراک گذارده و مبنای تصمیم و اقدام واقع شود.
بهره‌گیری از تجربه‌ها، دوباره‌کاری‌ها و هزینه‌ها را کاهش می‌دهد؛ مانع از خروج ارزان درس‌های ارزشمند سازمان می‌شود و به مدیران سازمان امکان می‌دهد تجربة برجای‌مانده از گذشته را پلی برای گذر از مشکلات به سوی پیشرفت و تعالی قرار دهند.

برچسب ها :

• شهرداری × ۳
• ایران × ۱۷
• نمونه‌پژوهی × ۳