انتشارات تیسا

محمود: ما بومرنگ همیم. هم و پرت می‌کنیم. یه جوری که برگردیم سر خونه اول. مثل بازی محبوب سگ‌ها. مثل ساکسیفون زدن.
ساغر‌: سگ‌ها رو می‌فهمم ولی به ساکسیفون چه ربطی داره؟
محمود: تا حالا زدی؟
ساغر: نه مگه تو زدی؟
محمود: آره خوبشم زدم. وقتی می‌خوای یه ملودی کامل بزنی باید نفست و به فشرده‌ترین شکل ممکن و با قدرت بدی بیرون.
ساغر: ربطش به بومرنگ چیه؟
محمود: ربطش عطش بعدشه. وقتی اونقدر وحشیانه باز دمت و می‌دی بیرون باید همونقدر وحشیانه دمت و بدی تو. باید با تمام وجودت هوا رو بکشی تو، چون قراره دوباره با شدت بدی بیرون و دوباره و سه‌باره. مدتیه دارم فکر می‌کنم شاید این راه نادرستی باشه که هم و بزنیم و پرت کنیم دورتر. شاید این خودش عطش بیشتر کنه. شاید. نمی‌دونم .

برچسب ها :