انتشارات تیسا

پس از سفرش به مصر بود که کوئلیو رمان کیمیاگرِ خود را نوشت. او کیمیاگری را روح جهان یا همان ناخودآگاه جمعی یونگ، که در آن شخص با تمام هستی پیوند می‌خورد، می‌پندارد. او در مصاحبه‌ای گفته است که خود را شخصیت شبانِ این رمان می‌داند و در جایی دیگر گفته: «در واقع من تمام شخصیت‌های کتاب‌هایم هستم، جز شخصیت کیمیاگر». او کتاب‌های خود را نه یک اثر داستانی، بلکه روایت‌های ادبی می‌داند که بر اساس تجارب شخصی‌اش بنا نهاده شده‌اند و سرشتشان همانند زندگی‌نامه‌های خودنوشت است. کیمیاگر یک رمان تمثیلی‌ست. داستانی درباره واقعیت بخشیدن به رویای شخصی، درباره عشق و فهم این مسئله که عشق حقیقی شخص را از واقعیت بخشیدن به رویاها و تمناهای قلبش بازنمی‌دارد. تمناهایی که هستی همیشه به تحققشان کمک می‌کند یا آن‌طور که کوئلیو خود می‌گوید: «فرقی نمی‌کند که باشی و چه بخواهی، زمانی که چیزی را می‌خواهی، سراسر کیهان دست به دست هم می‌دهد تا تو به آن برسی».

برچسب ها :