انتشارات تیسا

پُل میشِل فوکو (۱۵ اکتبر ۱۹۲۶ - ۲۴ ژوئن ۱۹۸۴)، فیلسوف، روان‌شناس، تاریخ‌دان، باستان‌شناس اندیشه، متفکر و جامعه‌شناس فرانسوی است. فوکو مشهورترین و از اولین اندیشمندانی است که فرضیۀ روشنگری را دربارۀ عینی بودن شناخت به چالش کشیده و بیان داشته است که زبانْ حقیقت جهان را بیان نمی‌کند، بلکه بازتابی از تجربۀ شخصی فرد است. از مهم‌ترین آثار وی می‌توان به نظم امور، نظم گفتمان، دیرینه‌شناسی دانش، مراقبت و تنبیه، پیدایش کلینیک، تاریخ جنون و تاریخ جنسیت اشاره کرد. تا جایی که به کتاب حاضر مربوط می‌شود، او هدف خود را چنین بیان می‌کند:
«آنچه من در این کتاب قصد انجامش را دارم فاش کردن ناخودآگاه مثبت دانش است، یعنی نشان دادن آن سطحی که خود هرچند در ناخودآگاه دانشمندان حضور ندارد و آن بخشی هم که خودآگاه است، بی‌گمان بسیار مغشوش، پراوهام، سطحی و ناچیز است، اما باعث شده است که طبیعت‌شناسان، اقتصاددانان و زبان‌شناسان بی‌آنکه خود بدانند، قوانین مشابهی را برای تعریف موضوعات مورد مطالعۀ خود به کار ببرند.»

برچسب ها :