انتشارات تیسا

نقد، مبهم‌ترین واژه ممکن است؛ در حکم دارویی آرام‌بخش برای اذهانی که در پی سودای تفسیر کنش‌ها و برون‌فکنی‌های اذهان ساده‌تر و ابتدایی‌ترند. می‌توان این اذهان ساده را با نشان دادن اینکه تمام افکارشان از تعیّناتی برمی‌خیزد که از دل واقعیت اجتماعی سر برآورده‌اند، وادار به خشوع در برابر خود کرد؛ انتقادی که گویی هرگز دستخوش خواب نمی‌شود؛ انتقادی که باید وجود داشته باشد تا فاصله بین کنشگر و منتقدِ کنش از ...