انتشارات تیسا

در میان گونه‌های موجود در اکوسیستم بیشعوری، ترامپ دقیقاً به کدام گونه تعلق دارد؟ چرا ظاهر ترامپ تا این حد فریبنده است؟ چرا این مرد موطلایی و عاشق طلا، دوست‌داشتنی به نظر می‌رسد؟ اصلاً، چرا ترامپ این‌قدر باعث بی‌ثباتی می‌شود؟ چرا ما در برابر او احساس حیرت، گیجی و سردرگمی می‌کنیم و در هاله‌ای از آشفتگی به او می‌نگریم؟ او دمکراسی را با چه خطراتی مواجه می‌کند؟ همة ما قبول داریم که ترامپ، نمونة «حب نفس» یا «میل به‌رسمیت‌شناسی خود توسط دیگران» است. او عاشق جلب توجه و ارتقای جایگاه خود در چشم دیگران است، و به طور خستگی‌ناپذیری درحال اثبات این مدعاست که از همه «بزرگ‌تر»، «بهتر» و بیشتر «مسلط بر خویش» است.
ترامپ، به‌رغم ضعف‌هایش، برای کسانی که به سیستم سیاسی موجود بی‌اعتمادند، همچون کورسوی امیدی برای تغییر وضع موجود است. در این سیستم فاسد، برنده شدن یک بیشعور در رقابت قدرت، پرسشی را پدید می‌‌آورد: «آیا ممکن است یک بیشعور تمام‌عیار، چنین لطف بزرگی در حق ما انجام دهد و با فساد مبارزه کند؟» «لودگی» شیوة خاص بیشعوری ترامپ است. این شیوه نشان‌دهندة علت موفقیت اوست، اما از طرفی نشان‌دهندة انحطاط تدریجی و تبدیل شدن او به قدرتی است که از خشونت پشتیبانی می‌کند.
آیا ترامپ می‌داند خودبزرگ‌بینی‌اش او را به کجا می‌کشاند؟ احتمالاً نمی‌داند، و بی‌توجهی چنین افرادی به رفتارشان، درحالی‌که تلاش می‌کنند به بالاترین مقام کشورشان و حتی جهان برسند، ما را با نگرانی همه‌جانبه‌ای دربارة آینده‌مان مواجه می‌کند.

برچسب ها :